کد مطلب:33790 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101

نكته ی بعد آنكه در اخلاق صوفیانه ای كه در میان مسلمین رایج شد، «صبر» معنای زجركشی و بلاكشی به خود گرفت. به طوری كه عموما از «صبر» این را می فهمیدند كه باید همه گونه سختی را تحمل كرد و دم بر نیاورد و نباید در برابر مصائب- خواه از جانب طبیعت، خواه از جانب همنوعان و خواه از جانب ستمگران- به هیچ گونه اقدامی دست زد. یعنی هر گونه اقدام و شكایت را منافی صبوری می دانستند. این اخلاق صوفیانه حتی كتابهای علم اخلاق غیر صوفیانه را نیز آلوده است. در حالی كه حق مطلب این است كه صبوری به هیچ وجه با چنین معنایی مناسبت ندارد.